Icimizden Biri Mini Röpörtajlar Sevgi Sarıgül


Serpil ve kızım beni güldürmeye çalışıyor
Sevgicim kendini biraz tanıtırmısın bizlere?

K.Maraşlıyım ve Mersinde yaşıyorum. Mart 2012’de müftülükte geçici sekreter olarak işe alındım. Çok sevindim. Aylardır elime gelen göğsümdeki kitleyi aldırayım işe başlar başlamaz izin alırsam ayıp olur diye düşündüm! 4 yıl önce aynı mememden kist ameliyatı olduğum için korkmadım. Kitle büyümeye başlayıp rahatsız edince nasıl olsa kist ameliyatı 1 günlük iş diyerek hastaneye gittim. Doktor muayene etti ameliyatlık birşey yok kitleyi alınca birşey kalmaz dedi USG yazdı. Çekimleri inceledi sonra biyopsi lazım dedi.

-Hocam başka zaman gelsem?

-'Hayır' dedi ve hemşireyi tembihledi hastanın başından ayrılma diye.

Biyopside 2 doktor daha vardı ama tıp dilinde konuşuyorlar bişey anlamıyorum tabii. Parçayı aldıktan sonra elime verip laboratuvara götür dedi ve hemşireyi tembihledi  bu hastanın sonuçlarını bildirin mutlaka diye. 2 hafta sonra eşimin akrabası anestezi hemşiresi onu aradım doktorun söylediklerini anlattım iyi bir cerrah önerince sonucu ona gösterip hemen kist ameliyatı olayım dedim aklımca. Ertesi gün birlikte Genel cerah Mehmet Aslan’a gittik randevu alıp:

-Sevgi hanım sizi hemen ameliyata almamız gerekiyor  

-Evet biliyorum zaten bunun için geldim  

-Yani biliyorsunuz!!

-Neyi?    

-Kansersiniz, memenizin tamamını almamız lazım muhtemelen erken evre.


Kızımla hastane sonrası çay keyfi
Neler hissettin hiç beklemediğin bir şeydi?

O anda Hz. Yusufun kuyuya atılışı geldi gözümün önüne Ya Rabbi bilmediğim bir hikmet mutlaka vardır dedim içimden. Odadan çıktık inanamıyorum bomboş bakıyorum sadece içimden dua okuyorum.Filmdi tahlildi hepsini yaptırdık kemik sintigrafisi için sonraya gün verdiler. Orada beklerken eşimi aradım sadece 'kansermişim, gel' diyebildim.

Nasıl söyledin çocuklarına, eşin nasıl karşıladı?

Eşim ağlıyordu ben nedense ağlıyamadım. Sadece eşime ben seninle olan imtahanları geçtim bu senin imtahanın dedim. Neden böyle birşey söyledim onu da bilmiyorum. O an sadece çocuklarımı düşündüm. Kızım Hatayda ziraat mühendisliği son sınıfta ve sınavları var. Öğrenirse okulu bırakıp gelecek senesi kaybolmasın istedim.  Herkesi tembihledim kimse çocuklarıma birşey söylemesin diye. Kızım aradı o gün “anne rüyamda gördüm üzerinde kırmızı bir elbise vardı ve manken gibiydin çok güzeldin’’ dedi...(inanın bunları yazmak şuan benim için hiç kolay değil yazarken ağlıyorum o zaman ağlıyamadım)  boğazım düğümlendi bakarsın birgün silicon taktırıp manken gibi olurum deyip  şakaya vurdum... Biyopsi sonucu sordu. Kist ameliyatı bir günlük iş  ayrıca işe başlayacağım dedim ve kapattım. Oğlum Konyada bilgisayar okuyor 1.sınıf anne seni özledim gelmek istiyorum dedi onu da işe başlıyacağımı söyleyip geçiştirdim. Sadece kızımın ev arkadaşı Özlemi arayıp olanları anlattım ve ameliyat tarihimi söyledim.  

                                                      komşum Songülümle

Birde sonrasında yapılan bir yanlışlığı öğrendin sanırım, anlatırmısın

Bir akrabamız Adana'da bu işin uzmanı bir doktordan randevu aldı. Eski USG sonuçlarını da götürdüm aynı şeyleri söyledi. Ama Ağustosta çekilen  USG sağ memeyi sola sol memeyi saga yazmışlar  dedi. Bir şok daha... Bu yüzden o dönemde biyopsi yapılmamış.

 

 kuzenim ve oğlum Muhammed
 
Hep aileni korumuşsun peki seni kim teselli etti o dönem?

Duygularımı bastırıp ben teselli ettim herkesi. Annem rahatsız olduğu için ona söylemedim sadece abime söyledim. Babam sağ olsaydı yanımda görmek isteyeceğim kişiydi ama malesef. Nisan'da ameliyat yapıldı. Kızımın ev arkadaşı Özlem başımda hayal meyal hatırlıyorum telefonum çalmış kızıma işten geldiğimi çok yorgun olduğumu söylemişim ve kapatmışım gerisi yok. Ameliyat başarılı ama ben hala mememin alınmadığını duymak istiyorum ne yazık ki duyamadım ve üstelik lenf bezlerine sıçradığını onlarında alındığını öğrendim.

2 hafta sonra kızım ALES sınavı için geldi kolumu kımıldatamadığım için kolumu boynumdan sanki incinmiş gibi sardım ve öyle karşıladım farketmesin diye.      

manevi kıızm Özlemle kemoterapi öncesi
 
Tedavi nasıl geçti, en zor süreç neydi?

Önce tedavi olmak istemedim.  Sanki suç işlemişim kimse yanımda olmayacak diye düşündüm. Tek başıma bu yükün altından kalkamam kızımın mezuniyeti var ve saçsız karşısına çıkamam dedim. Kemoterapi zor geçti. Kızımın arkadaşı Özlem geldi seni yalnız bırakırmıyım  teyzoş deyip sarıldı o anda bana o kadar güç verdi ki! Okulunu bırakıp Hataydan gelmiş kızımın yokluğunu hissetmeyim diye.  Gece bulantılarım başladı ilaçlar banamısın demiyor. Komşum Songülüm geldi birşeyler yiyebileyim diye çırpınıyor  yiyemiyorum, çeşmeyi bile açamıyorum  kokuyor nefes alamıyorum 5 gün ağzıma birşey koymadım hastaneye kaldırdılar ve damardan sıvıyla beslediler. Eşim geliyor gece yarısı nasıl olduğumu görmek için bağırıyorum gelme, sorma görüyorsun diyorum, demek ki eşim gelme dememi beklermiş ki ondan sonra yanıma bile uğramadı. Eşlere tavsiyem eşiniz ne derse desin yalnız bırakmayın ilaçların etkisiyle çok ağır sinirlilik hali oluyor. Eşimi bırakın bana yardımcı olmaya çalışan arkadaşlarıma bile bağırıyordum.
 
hastane hazırlık

2. kemodan önce yavaş yavaş saçlarım elime gelmeye başlamıştı o anda kestirmek istemedim. Eşim sürekli gelip gidip saçını keselim kel kalacaksın işte ne boşuna heryeri kıl içinde bırakıyorsun diyordu. Kemonun 18. günü arkadaşlarımla günümüz var hazırlanmak için duşa girdim korkarak suyu döktüm başımdan ve saçlarımın hemen hepsi suyla birlikte döküldü ve hıçkırarak ağladım o an hepsini toplayıp bir poşete koydum. Ertesi günü Songülle kuaföre gittik saçlarımı sıfıra vurmasını ama bunu aynanın görmeyeceği bir yerde yapmasını söyledim ve öylede oldu bana Gülben modeli peruk önerdi ve çok yakışacağını söyledi.

Kızımın mezuniyet töreni yaklaşıyordu.  Saçlarım için mazeret bulmam lazımdı. Songülün çocuğunun okuldan bit bulaştırdığını ve bit için kullandığım ilaçların saçkıran yaptığı saçlarımı  sıfıra vurdurduğumu değişiklik olsun diye peruk taktığımı söyledim,  inandı. Ertesi gün mezuniyete gittik 4. kemodan once Özlem kızıma söyleme görevini üslendi ve  nöbeti kızım devraldı. Beraber gittik 4.kemoya 1 hafta sonra biraz düzelince memlekete götürdü eşim ve geri döndü. Anneme hasta olduğumu ve tedavi olduğumu anlattım oğlumda bizimle döndü ve eve gelince söyledi kızım tüm süreci oğlumun ağlamasını duydum babasını suçluyordu hastalığımdan dolayı. Artık kirpiklerimde dökülmüş çocuklarımın Casperı olmuştum hoşuma gidiyordu bana öyle söylemeleri. 6.kemodan sonra herseptin adında başka bir kemoya başladılar ve çok ağır allerji yaptı tansiyon,nabız sıfırlanıyor kendimden geçiyordum gözlerimi açtığımda doktorum hemşireler başımda ne olduğunu anlayamıyordum. Ümitsizliğe kapılıyordum zaman zaman ama hayat çok güzeldi. Kuşların ötmesini daha bir farklı duyuyor denizin dalgasını daha bir sevgiyle izliyordum.

annemle


Peki neler öğrendin bu deneyimden?

Hani hep diyorlar ya grip gibi birşey malesef yakalanma ihtimalin evet grip gibi ama yaşamak hiçd e öyle değil yaşayan biliyor. Zaman zaman yatağımda kimse duymasın diye sessizce ağlayıp kıvrandığım çok oldu. Doktorum rahimide alalım risk ortadan kalksın dedi ama alamadan rahime nüks etti 2 ayda rahim tedavisi gördüm ve ameliyata hazır hale getirmeye çalıştılar hergün radyoterapi için adanaya gidip geldim. Bu sırada eşim eski bir davayla ilgili kesinleşmiş cezası vardı ve cezaevine girdi. Kızım atanamadığı için üzüldü ama sağlık olsun diyorum. Çalışıp insanların içine karışmak istedim ama kime başvurduysam rahatsızlığımı bahane etti. Nisanda rahim ameliyatına aldılar sadece tümörleri ve lenf bezlerini temizleyebilmişler. Tedavim devam ediyor diğer mememdede kitle var ve ben toparlanınca inşallah lenf bezine sıçramadan tekrar ameliyat olacak.

Acısı ve tatlısıyla dans ederek 1 yılı geride bıraktım şu an 40 yaşındayım ve hayat çok güzel. Buradan hasta yakınlarına sesleniyorum ne söylerse söylesin hastalarınız dinleyin lütfen. Eşlerine sesleniyorum mutlaka yoruluyorsunuzdur ama lütfen belli etmeyin kızgınlık ve öfkelerine sabırla tahammül edin bu hastalığı yaşamak gerçekten zor. Diğer insanlara sesleniyorum sen güçlüsün bunuda atlatırsın demeyin.

Ben artık güçlü olmak istemiyorum. Yaşamak mutlu olmak istiyorum. Bana bu hastalığın kazandırdıklarına gelince BEN demeyi öğrenmeye çalışıyorum artık. Canım ne isterse o anda şartlar dahilinde onu yapıyorum. Kendimi ne kadar ihmal etmişim kendimle ilgileniyorum önceden aynaya bakmazdım şimdi aynaya bakıyorum.



Kanserle Dans ailemize ne söylemek istersin?

Kanserle dans ailem ebrum, esra, ozgürüm, zaferim adını yazamadığım nice arkadaşların kavalyem oldunuz. Biricik kizim zekiyem ve oğlum muhammedim hazinemsiniz. Yoldaşlarim manevi kizim özlemim, songülüm, serpilim can dostum fatmam herkese ayri ayri teşekkür ediyorum allah kimseyi böyle bir hastalikla imtihan etmesin. Dansa devam hepimiz iyileşeceğiz halay çekeceğiz.

 
 


Hiç yorum yok: