Sevgili Kanserime Mektuplar -- Hakan Reisoğlu

Seninle yaşamayı öğrendim be kanser! Günlerce haftalarca hatta yıllarca kavga ettik seninle. Sen bir çok kez üstünlüğü ele geçirdiğini sandın ama bende her seferinde bir taktik vardı sana karsı uygulayacağım. Bunları zaman zaman kendim geliştirdim, çoğu zamanda seninle kavgalarında galip gelmiş dostlarımdan yakınlarımdan öğrendim. İlk öğrendiğim şeylerden biri sana boyun eğmemekti ne olursa olsun ne kadar belden aşağıda vursan da senin karşında eğilmeyecektim. Kimi zaman kanamalarla kimi zaman çok ağır ağrılarla saldırdın evet bazen kısmi başarıların oldu ama bu başarıların karşısında dik durmam öğretilmişti bana. Şimdilerdeyse yeni taktiğim seni dışlamak seni görmemezlikten gelmek değil bilakis seni daha iyi tanımak zayıflıklarını bilmek ve en önemlisi seninle aynı bedende yaşamayı öğrenmek. Evet madem sen benim vücudumdan ayrılmak istemiyorsun bende bu vücudu sana teslim etmek istemiyorum!

O zaman yapacağımız tek bir şey var, beraber yaşamayı öğrenmek. Ama bu sana teslim olduğum mesajını vermesin yada vazgeçtiğimi… Sadece taktiğimi değiştiriyorum sana karşı. Senin sevmediğin şeyleri yapacağım. Mesela uykuma dikkat edeceğim yemem gerekenleri yiyeceğim yememem gerekenlerden uzak duracağım yada seni yaraladığını bildiğim bol oksijenli ortamlarda olmaya devam edeceğim spor yapacağım.Ve tabi ki biliyorum sende boş durmayacaksın. Şu an yaptığın gibi gittikçe ağırlaşan ağrılarınla sinirimi bozup başka organlarıma yerleşme çabasında olacaksın. Bu arada sana kötü bir haber yerleşeceğin çok organım kalmadı. Elinden geleni ardına koyma ama bilki ben nasıl seninle yaşamayı öğrendim sende öğreneceksin. Belki bugün belki yarın ne zaman bilmiyorum ama öğreneceksin. Satırlarıma son verirken sevgili kanserim ben yeni bir kavgaya her zaman hazırım ‘ne zaman istersen buyur gel başımın üstünde yerin var’ diyemeyeceğim ama senden de yılmayacağım ve kaçmayacağım..   "Hakan Reisoğlu"

Sevgili kanserim; merhaba, nasılsın diye bile sormayacağım. Mektubumu aldığını ve çok bozulup sinirlendiğini biliyorum. Nerden mi? Yaptığın en son ataklardan ve görüyorum ki taktikte değiştirmişsin, artık sadece fiziksel değil yoğun bir şekilde ruhsal olarakta saldırıyorsun, ağrılarla kanamalarla başedebildiğimi görüp şimdide üzerine bulantı ve kusmalarıda ekledin ve itiraf edeyim uzun zamandır üzerimde kurmaya çalıştığın fiziksel üstünlüğünü bir parçada olsa başardın, beni yatağa bağlamayı becerdin ama yapabileceklerin bu kadar. Benim karamsarlığa kapılmamı ve umutlarımın tükenmesini ne kadar istediğini biliyorum ama üzgünüm bu konularda sana taviz vermeyi pek düşünmüyorum. Evet canımı çok yakıyorsun ve beni bayağıda zayıflattın son günlerde ama yapabileceğin o kadar daha fazlasını yapmak istesende ben sana izin vermeyeceğim. Belki bu mektubumdan sonra daha da hiddetlenip dahada güçlü saldıracaksın. Bilmiyorum senin ne düşündüğünü şu an için ama bildiğim bazı şeyler var, bunlardan birisi ben asla ama asla sana teslim olmayacağım, seninle her saniye her dakika inatlaşmaya devam edeceğim. Bildiğim bir başka şey ise belki bu kavganın sonunda sen galip geleceksin ama senin için hiçte kolay bir galbiyet olmayacak bu ve kazandığın en zor kavgalardan biri olacak. Bir düşünsene seninle ne kadardır kavga ediyoruz, sen ne kadardır çaba harcıyorsun sana teslim olmam için hiç başarılı olabildinmi? Bana yapabileceklerin bununla sınırlı. Bütün yapabileceğin vücudumu hırpalamak, ne kadar uğraşsanda ben yine sevdiklerimle beraberken elimden geldiği kadar güleceğim, neşem hep olacak, bir sonraki gün için planlar yapacağım, hatta ve hatta bir kaç hafta sonrası için bile. Sen beni yatağa bağlamaya çalıştıkça ben de dikileceğim, belki koşamayacağım ama yürüyeceğim. Belkide birilerinin yardımıyla ama yinede yürüyeceğim ve benden alamayacağın bir kaç şeyden biride umudum, hep umutlu olacağım. Uyuduğum az zamanlarda rüyalarımda hep seni yendiğimi göreceğim, uyanık olduğum zamanlarda da aklımdan devamlı olarak seni yendiğim gececek. Benden alamayacağım bir başka şeyde ne biliyormusun; mücadele hırsım.. Son saniyeye kadar senin tepende olacağım sen bana nasıl nefes aldırmıyorsun bende aynısını sana yapacağım. İşte böyle sevgili kanserim, benden haberler bu kadar, arada sırada sende kendinden haber ver, tabi sinirinden yazabilecek bir şeyler bulabilirsen. Bu mektubumada son verirken bir kez daha söylüyorum; elinden geleni ardına koyma. Belki vücudumu yerden yere vuracaksın ama ben yüreğimle ruhumla senden hep bir adım önde olacağım, sevgilerimle..    ''Hakan REİSOĞLU''