Janet
“Sıradan
görünen bir Ekim günü hayatımızın yörüngesi değişti. Kolonoskopi için Janet bir
randevu almıştı ve biz bekleme odasında oturmuş o gün için planlarımızı, o
gecenin akşam yemeği için yapacağımız alışverişi tartışıyorduk. Janet işlemler
için içeri alındıktan sonra O çıkana kadar alışveriş yapmak için yakındaki bir
markete gittim. Kliniğe dönerken doktorun benimle konuşmak istediğine dair
telefon aldım. Uyanma odasına gittim. Boştu. Kolonoskopi raporu yatağın
yanındaki masanın üzerindeydi. Janet’in kolonuna ait rapordaki resimlere baktım
ve bir şeylerin yanlış gittiğini hemen anladım: rektal bölgede etrafı iltihapla
çevrilmiş belirgin bir yara vardı. Birkaç dakika sonra doktorun asistanı
Janet’i sedye ile odaya getirdi ve en korktuğum sonucu söyledi: muhtemelen
kanser. Biopsi sonucu iki gün içerisinde alınacaktı. Artık bütün hayatımız
tedavi ve iyileşmeye odaklanacaktı.
Karşılaşacağımız şeyler hakkında çok az
bilgimiz vardı. Belirsizlik ve korku bizi sarmalamıştı. Daha sonra, Janet’in
ihtiyaç duyacağı duygusal ve fiziksel bütün desteği O’na sağlayacağımı
düşündüm.”
Kocam, Dallas, 2006 yılı Ekim ayında İkinci Seviye
Rektal Kanseri teşhisi ilk konulduğunda bu yazıyı kaleme almıştı. 63
yaşındaydım. Hayatımız alt üst olmuştu. Hemen 6 haftalık radyasyon ve kemoterapi
(xeloda/oxaliplatin) tedavisi aldım. Daha sonra, kısa bir dinlenmeyi müteakip,
geçici ileostomi ile parça alındı. Parça alınırken kanserin yok olduğu ve
ilgili olabilecek hiçbir bezenin bulunmadığı görüldü. Bununla birlikte, doktorun tavsiyesi ile
önlem olarak ilave kemo (5FU/leucovorin) almak istedim. Ancak 6 haftadan sonra
devam edemeyecek kadar zayıf düşmüştüm. Dinlendikten sonra, bir başka xeloda
tedavisine başladım.
İleostomi 2007 Ağustos ayında çıkarıldı ve ben
bağırsaklarımı çalıştırmak için hafif işlemlere başladım. İltihaplı bölgede
enfeksiyondan kaynaklanan ufak sızıntılar konusunda doktorların ne düşündüğüne
dair onay almadan banyo yaptım. Doktorlar bu enfeksiyon hakkında bana “bekle ve
gör” diyorlar. Çok az bir sızıntı için, hiç kimse benim tehlikede olduğumu
düşünmüyor. İleostomi tamamen kapanana kadar enfeksiyon görülüyor.
Eylül 2009’da bir biopsi yapıldı. İyi haber: kanser
belirtisi yoktu, fakat bazı E.koli enfeksiyonu hala mevcuttu. Radyoloji
uzmanları ümit vericiydi. Enfeksiyonun bir önceki BT taramasında görülenden
daha az olduğunu ve birçok insanın hiçbir sorun olmadan bununla yaşadığını
söylüyorlardı. Sindirim sistemini oldukça zorlayan bir dizi antibiyotik
(cipro/flagyl ile başlayıp avelox ile biten yaklaşık 4 hafta) aldım.
Bugüne
kadar sindirim sistemi problemim devam etti fakat gelişmeler de oldu. En önemlisi, bu “yeni normal” ile yaşamayı öğreniyorum ve hayatta olmaktan
mutluluk duyuyorum. 67 yaşımdayım ve her gün şükrediyorum.
Buradaki gerçek hikaye, kanserin beni götürdüğü ve hala da devam eden duygusal
gezintiydi.
Karmaşık sağlık sistemin gel-gitlerini öğrenmenin
dışında, sürekli soru sorma, ikinci ve hatta üçüncü bir görüş alma ihtiyacı
dahil, dünyaya yeni bakış açıları geliştirdim. Ailemin ve arkadaşlarımın önemi o kadar ortaya çıktı ki onların sevgisi ve
desteği olmasaydı bu zor dönemlerin üstesinden asla gelemezdim. Torunlarım
benim için sürekli bir sevinç kaynağıydı.
Ben kolonoskopi yaptırmaktan çekinen birçok insandan
biriyim. Bir başka eyalette yaşayan yaşlı babama bakmakla meşguldüm, tam
zamanlı çalışıyordum ve kolonoskopi taraması yaptırma fikrine açık değildim.
Babam 85 yaşında ölmeden önce kolon kanseri teşhisi konduğu zaman bile,
kolorektal kanser için yaşımın çok genç olduğunu düşünmüş, ortaya çıkan
belirtileri göz ardı etmiştim. Sonunda,
bir şeylerin ciddi yanlış olduğunu anladım ve tarama için randevu almamla
birlikte bu maceram başladı. Kolorektal kansere karşı mücadele amacıyla verilen
eğitimlerin ve destek faaliyetlerinin gittikçe karmaşık hale gelmesi beni
endişelendirmişti. Erken teşhisin faydaları nedeniyle, ailemi, arkadaşlarımı,
birlikte çalıştığım insanları ve diğerlerini rutin tarama yaptırmaları ve
kanser belirtilerine karşı daha dikkatli olmaları konusunda etkilemiştim. Şimdi
biliyoruz ki bu kanser tipi, aile geçmişine ve yaşına bakmaksızın, her an,
herkesi yakalayabilir. Ocaklardan uzak olsun diyelim.
Kolon
Kanser Birliği(CCA), “My CCA Support” ve “Buddy Program” uygulamalarından,
ileostomi çıkarıldıktan sonra normal bağırsak fonksiyonlarını tekrar kazanmak
için çabaladığım zamanlarda haberim oldu. Harika bir hemşirenin uygulamaları
dışında, tıbbi tedavi tamamlandıktan sonraki beklentiler hakkında doktorlar çok
fazla yardım ve bilgi sağlamadılar. Aynı tecrübeden geçmiş birçok insanı bulmak
muhteşem bir rahatlık. Yalnız değildim. Bu web sitesinde bulduğum bilgi ve
destek bana büyük ümit, ilham ve cesaret verdi. Gerçekte, çoğumuz bir kronik
hastalıktan hayatta kalanlardık. Test ve taramalarla geçen aylar ve yıllar, her
zaman akılda olan bu kez bir şey çıkacak korkusu, fakat bu endişelerin diğer
insanlarla paylaşabilmesi nedeniyle yükünüzün hafiflediğini görmek.
Kaynak:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder