Babam hastanedeyken kar diye tutturmuştu Ocak ayı başında... Daha İstanbul'da karlar başlamadan. Sabah akşam sürekli soruyordu, "Esra, kar mı yağıyor, ne zaman yağacakmış" diye . İki günün sonunda dayanamadık, çaresi bulundu. Hastaneden çıktıktan iki gün sonra çekirdek aile 5 kişi onu Kartepe'ye götürdük, eline kar verdik, tam vefat etmeden bir hafta önce.
Hayatım boyunca o geziyi unutmam, unutamam. Çocukluğumdaki eski Murat arabadaki beşli, 35 sene sonra yine hep beraber... Şöför değişmiş bu sefer, yüzler yaşlanmış, çocuklar büyümüş....
Esra Bayraklı
EB
 |
| Kartepe |
Hayatım boyunca o geziyi unutmam, unutamam. Çocukluğumdaki eski Murat arabadaki beşli, 35 sene sonra yine hep beraber... Şöför değişmiş bu sefer, yüzler yaşlanmış, çocuklar büyümüş....
Hep güzel şeylerden bahsettim. Hatırımda kalanlar ve önemli olanlar onlar çünkü.
Babam dışında herkesin o gezinin birlikte son gezimiz olduğunu bildiğinden bahsetmedim...
Ya da annemin bütün yol boyunca babama göstermeden ağlamasından...
Eve gelince babamin bütün gece mide bulantısından çıkarttığından....
Ve o günden sonra bir daha hiç toparlayamadığından.
O gezi, ailece paylaştığımız çok özel bir gündü. Aile olduğumuzu ve daima öyle kalacağımızı bize gösteren.
Kanserle Dans edenler, ve onlara destek olan sevenler, anneler, babalar, çocuklar, eşler, kardeşler... Bir gününüzü şu hastalığı konuşmadan, düşünmeden beraber geçirin ne olur. Ne istiyorsanız onu yapın, hastalığı ve sınırlarını düşünmeden.
Belki o gün hayatınızda geçireceğiniz en güzel günlerden biri olacaktır sizin için.
Esra Bayraklı
EB
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder