 |
| Lainie'nin kocası düğünden 2 hafta önce saçını traş ediyor. |
Bu hikayeleri okudukça sizler neler düşünüyorsunuz bilmem ama fiziksel olarak ne durumda olursak olalım, şartlarımız ne olursa olsun insan ruhunun kırılıp bükülmezliğini, gücünü gösteriyor bana, örnek alıyor, saygı ve sevgi duyuyorum. Özümüze hiçbirşey süregelen hastalık bile dokunamıyor.
Sevgiyle kalın,
ET
12 Aralık 2011'de, 25 yaşıma girmeme 2 gün kala hiç beklemediğim bir hediye aldım: "meme kanseri".Kansere daha önceden aşinaydım; henüz 18 aylıkken adrenal kanseriyle tanışmıştım. Ama bu sefer farklıydı, yetişkindim ve tam hemşirelik okuluna başlama arefesindeydim.
Ne yazık ki bu macera burda bitmedi. 24 yaşında meme kanseri teşhisimden sonra, 3 kanser ve 2 nüks daha yaşadım. 3 yılda 3 kemoterapi, 38 seans radyoterapi gördüm, 2 kez saçlarımı kaybettim.
Nisan 2010'da 4. kanserimden sonra MD Anderson hastanesi bana çok seyrek görülen bir genetik mutasyon teşhisi koydu: LiFreaumini Sendromu. Amerika'da sadece 400 hasta var.
Kanserle yaşamak ister istemez hayat dersleri öğrenmeye sevk ediyor sizi. 'Kansersin’ sözlerini duyduğunda kimsenin üye olmak istemediği bir klübe girmiş hissediyorsun kendini. Ama zamanla bu klübün diğer üyeleriyle çok yakın arkadaşlıklar kuruyorsun.
Yeni biriyle tanıştığında hemen bir bağ kurabiliyorsun. Bu bağlar ortak deneyimler, ortak mücadeleler, kazanılan zaferler ve öğütler üzerine kurulu. En önemlisi kendini yanlız hissetmiyorsun.
Geçen Martta, en iyi arkadaşım ve hayatımın aşkı Joseph'le evlendim. Düğünümüz bir dergide (Today.com) yazıldı ve benden kanserle savaşan gelin başlığıyla bahsedildi.
18 aylıkken ilk kanser deneyimimden şu ana kadar hayatım değişti ama hep daha iyiye. Kanser yaşamış biri olarak hikayemi diğerleriyle paylaşabildiğim için şanslıyım. Bunu yaparken diğerlerin de bu hastalığı yenmesine yardımcı olacağı umudunu taşıyorum. Kansere yeni bir başlangıç yapacak fiziksel ve zihinsel güçle bakabilmelerini sağlayarak.
Sevgiyle kalın,
ET
12 Aralık 2011'de, 25 yaşıma girmeme 2 gün kala hiç beklemediğim bir hediye aldım: "meme kanseri".Kansere daha önceden aşinaydım; henüz 18 aylıkken adrenal kanseriyle tanışmıştım. Ama bu sefer farklıydı, yetişkindim ve tam hemşirelik okuluna başlama arefesindeydim.
Bir yetişkin olarak kanser yolculuğum
Bir gün göğsümde bir yumru hissettim ve doktora gittim. Mamogram çekildi, biyopsi yapıldı. 2. evre meme kanseri teşhisi kondu.
Göz açıp kapayana kadar odağım kariyerimden 'kendimi kurtarmaya' dönüştü. Sanki bir kasırgaya tutulmuş gibiydim.
Bir anda önüme bir kanser terimleri patlaması çıktı, ardından taramalar, testler, daha fazla test, daha fazla tarama ve çifte mastektomi. (ameliyatla tüm göğsün alınması)
Tüm dünya durmuştu ve herşey anlamsızlaşmaya başladı. Bir türlü aklım almıyordu, tam hemşire olmak üzereyken, ‘hasta’ olmuştum.
"Kanser hayatımda kalıcı fikstür"
Ne yazık ki bu macera burda bitmedi. 24 yaşında meme kanseri teşhisimden sonra, 3 kanser ve 2 nüks daha yaşadım. 3 yılda 3 kemoterapi, 38 seans radyoterapi gördüm, 2 kez saçlarımı kaybettim.
Nisan 2010'da 4. kanserimden sonra MD Anderson hastanesi bana çok seyrek görülen bir genetik mutasyon teşhisi koydu: LiFreaumini Sendromu. Amerika'da sadece 400 hasta var.
Bu benim için için kasnerin hayatımda kalıcı fikstür olacağı anlamına geliyor.
Kişisel gelişim dersleri
Kanserin hayatımı nasıl değiştirdiğini sıkça düşünüyorum hem fiziksel hem zihinsel anlamda. Bu deneyim sonrasında insan olarak nasıl bir gelişim gösterdiğimi.
Kanserle baş etmede fiziksel ve zihinsel öğelerin el ele olduğunu fark ettim. Beyinsel olarak kasner yolculuğu sırasında hayata bakış açınız ve fiziksel olarak nasıl hissettiğiniz kendiniz nasıl gördüğünüze de bağlı.
Örneğin, saçımı kaybetmek kısmı benim için çok üzücü oldu. Ama, hayata bakış açım bunun kansere karşı gücümü etkilemesine izin vermedi.
Yeni başlangıç için güç
Kanserle yaşamak ister istemez hayat dersleri öğrenmeye sevk ediyor sizi. 'Kansersin’ sözlerini duyduğunda kimsenin üye olmak istemediği bir klübe girmiş hissediyorsun kendini. Ama zamanla bu klübün diğer üyeleriyle çok yakın arkadaşlıklar kuruyorsun.
Yeni biriyle tanıştığında hemen bir bağ kurabiliyorsun. Bu bağlar ortak deneyimler, ortak mücadeleler, kazanılan zaferler ve öğütler üzerine kurulu. En önemlisi kendini yanlız hissetmiyorsun.
Geçen Martta, en iyi arkadaşım ve hayatımın aşkı Joseph'le evlendim. Düğünümüz bir dergide (Today.com) yazıldı ve benden kanserle savaşan gelin başlığıyla bahsedildi.
18 aylıkken ilk kanser deneyimimden şu ana kadar hayatım değişti ama hep daha iyiye. Kanser yaşamış biri olarak hikayemi diğerleriyle paylaşabildiğim için şanslıyım. Bunu yaparken diğerlerin de bu hastalığı yenmesine yardımcı olacağı umudunu taşıyorum. Kansere yeni bir başlangıç yapacak fiziksel ve zihinsel güçle bakabilmelerini sağlayarak.
Kaynak:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder