Herşeye Sahip Olan Kız

Sağda Rachel Midgett ve solda Dr. Jennifer Litton

Benim hikayem 2009 Ocak ayında başladı. 11 yıllık evliydik, otuz yedi yaşıma girmek üzereydim.

Hayat güzeldi. Çok iyi bir işimiz, arkadaşlarımız ve ailemiz vardı. Harika tatillere çıkabilmiştik ve ailemizi büyütmeyi hayal ettiğimiz rüya eve sahiptik.

3 yıldır hamile kalmaya çalışıyordum ve tüp bebek  denemenin zamanı geldiğine karar vermiştik. Ocakta aşılara başladım.

Martta hamileydim ama Nisanda düşükle sonuçlandı bu hamilelik.

En kötü kabusum

2. tüp bebek denememizi yapmadan bir hafta önce sol mememde bir kitle hissettim. Endokrilonoji uzmanı beni mammogram ve ultrasona yönlendirdi.

Kist zararsızdı ama meme ucumun hemen altında 4 santimlik kötü huylu bir tümör vardı.

Masektomi sonrası doktorum Jennifer Litton gözetimindeydim. Derken karaciğerde metastaz görüldü. 4. Evredeydim, kötü bir kabustu.

Daha birkaç ay once ailemizi genişletmeyi planlarken şimdi acaba 40 yaşımı görebilecekmiyim diye düşünüyordum. 

Hemen kemoterapiye başladım.  Sonraki 2 yıl farklı tedaviler gördüm. Kanserim ER/PR + reseptörlerine duyarlıydı ve deneyebileceğim çok şey vardı.

· Taxol, FAC, Tamoxifen, Abraxane, Xeloda

Tüm bu tedaviler karaciğerdeki lezyonları küçültmekte işe yaradı ama hiçbiri uzun sureli etki göstermedi. 3-4 ay sonra kanser ilerlemeye devam ediyordu.

Hedef Tedavi

Doktorum  beni Clinical Center for Targeted Therapy’ye yönlendirdi, deneyebileceğim henüz ilk evrede birkaç klinik tedavi vardı.

İlk klinik tedavim Afinitor ve Arimidex ile güzel neticeler aldım. Lezyonlarım %51 küçüldü ve tam bir yıl böyle kaldı. 

Hepsinden önemlisi vücudumu yıpratan kemoterapiye 1 yıl ara verebildim. Tabi yeni tedavinin de yan etkileri oldu ama ara verebilmek güzeldi.

Ne yazık ki geçen Mart ayında yine ilerleme başladı ama deneyebileceğim başka tedaviler vardı. 

Şu an Taxol ve bir aurora kinaz inhibitor olan MLN8237 ile ikinci klinik denemedeyim. İlk tomografi sonuçlarım olumlu çıktı karaciğerdeki lezyonlarla mücadeleye devam ediyorum.

Hayatımda sonsuza kadar

Bu hikaye nerede bitecek diye düşünüyor olabilirsiniz…

Zor bir soru, tamamen yok edemeyeceğim metastatik bir kansere sahibim.

Kanserin hep hayatımda olacağı ama kronik bir rahatsızlık gibi tedavi edileceğini düşünüyorum.

Hayatı günü gününe yaşamayı ve zevk almayı öğrendim. Her gün bir armağan.

Kötü günlerim ve korkunç yan etkilerim olmadı mı son 3 senede? Hiç bir zaman anne olamayacağım gerçeğinin yasını tutmuyor muyum? Evet, kesinlikle!

Ama son 3 yılda işime gidebilmeyi becerdim, çok güzel tatillere çıkabildim, ailem ve arkadaşlarımla kaliteli ve iyi vakit geçirebildim, hatta 2-3 maraton ve bisiklet yarışı bile bitirdim.

Neyin önemli olduğunu biliyorum artık.

Kanser bana hayat hakkında yeni bir bakış açısı verdi, “AN”ı yaşamamda ve elimde olanlara şükretmeme yardımcı oldu.  

Kendimi artık herşeye sahip bir insan olarak görüyorum ve bunun için kansere teşekkür etmem lazım.

40. yaşımı kutladım ve doktoruma teşekkür ettim o da bana “harika ama daha iyisini yapacağız seninle işimiz bitmedi” dedi. 

Kaynak:

http://www2.mdanderson.org/cancerwise/2012/05/metastatic-breast-cancer-patient-has-it-all.html