Artık yeni bir normal var hayatımda. Kanser ve hayatımı borçlu olduğum radyasyon, ameliyat ve kemoterapinin neticesinde.
Umuyorum yazdıklarım, paylaştığım bazı yöntemler, eski normal hayatlarından yeni normal hayatlarına geçen hastalar için faydalı olur.
En önemlisi bir parçamı kaybettiğimi kabullenmek ve bu kaybın yasını yaşamak oldu. Kabullenilmiş yas sürecinin 5 aşaması var: inkar, kızgınlık, pazarlık, depresyon ve kabul. İllede aynı sıralamayla yaşanmıyor. Ama bu modeli anlamak ileriye dönük adım atabilmeme yardımcı oldu.
Geçiş dönemi zordu. 6 yıl boyunca süren bir evrimdi ve hala da devam ediyor.
Bakış açısı
Ben iyimserim. Babam ve annem de iyimserdi, kardeşlerimde! Hatta amca ve teyzelerimde iyimser insanlar, bu özellik tüm ailemizde var. Hayata pozitif bakmaya çalışırım. Kendimi kötü hissettiğimde, ruh durumumu derecelendiririm.
Örneğin, kemoterapi beni 10 üzerinden 2 mi hissettiriyor, bunu not ediyorum ve bir hafta içinde 5, bir sonraki hafta 10 üzerinden 7 hissedeceğimi düşünüyorum. Tünelin ucundaki ışığı görmenin yolu benim için bu.
Beklentiler
Lee Child, en sevdiğim yazardır. Romanlarının baş kahramanı Jack Reacher, emeki bir polis memuru, kendini pozitif değişim sağlayabileceği durumlarla karşı karşıya bulur hep. Çok söylediği sözlerden biri 'en kötüsüne kendini hazırla ama hep en iyisini bekle'dir. Ben de hayatımı böyle yaşıyorum.
Ne zaman ağrı hissetsem ya da vücudumda beklenmeyen bir değişim ya da her kontrol öncesi hep en iyi sonucu umut ediyorum ama kafamda kendimi en kötüye hazırlıyorum. Bu yöntemle, çok istisnai olarak şaşırıyor ya da hayal kırıklığına uğruyorum.
Aile ve Arkadaşlar
Dengede kalmak için ve ayağımın yere sağlam basması için bu destek ağına ihtiyacım var. Engellere rağmen kendimi dışarı çıkmak ailemle beraber olmak için zorluyorum. Bazen bir seminere kursa yazılıyorum, ya da gönüllü çalışıyorum. Hepsi bana katkıda bulunabildiğim hissini veriyor.
Egzersiz ve Disfaji
(Disfaji bazen baş ve boyun kanserlerine bağlı oluşan yutkunma zorluğudur ve beslenme sorunlarına yol açabilir. Ayrıca, disfajinin en büyük etkilerinden biri de gırtlak kaslarını kontrol edememe nedeniyle konuşma problemlerine yol açabilmesidir. Tedavisi için bazı egzersizler ve semptomları gidermek için Elektrikli Mikrokas Uyarı Yöntemi uygulanabilir.)
Çoğumuz bu konuda iniş ve çıkışlar yaşıyoruz. Egzersiz ruh halimi iyi yönde etkiliyor. 2010 ve 2011'de düzenli egzersiz yaptım, 2012de biraz ihmal ettim. Yakın zamanda 2 bölümden oluşan bir program oluşturdum kendime. İlk bölüm yutma problemleri konusunda uzman bir konuşma pataloğu tarafından düzenlenmiş.
Hayatımdaki 'yeni normal' eskisi gibi olmayacak ama aradaki farkı azaltmaya yardım ediyor.
İkinci bölüm aerobik egzersizler. Çok hafif ağırlık kullanıyorum.
Terapi
Gerektikçe bir terapisti görüyorum son 6 yıldır.
Hedef koymak
Hepimiz farklıyız benim için hedef koymak önemli. Kanser ve tedaviler bu özelliğimi değiştirmedi. Her zaman hedeflerim ve vizyonum var kendi hayatım için.
Bazı insanlara gore kendimi aşırı zorluyorum. Eğer kayıplarımı kabullenirsem daha mutlu olacağımı söylüyorlar. Belki haklılar ama bunun doğrusu ya da yanlışı yok, önemli olan bir denge bulmak.
Bazı insanlar benden ilham aldığını söylüyor, mutlu oluyorum ama ben bu gözle bakmıyorum. Bu seçimim değil bu benim yeni normalim ve hayatı dolu dolu yaşamaya çalışıyorum.
Olaylara daha kısa dönem bakıyorum. Günü yaşıyorum. Hayata karşı hep meraklıyım ve hala espri yeteneğimi kaybetmedim.
Kaynak:
http://www2.mdanderson.org/cancerwise/2012/08/adjusting-to-the-new-normal.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder