Pamela Cromwell meme kanseriyle ilk 29 yaşında tanışmış ve ona 6 ay ömrü kaldığı söylenmiş.
Bir şeylerin yolunda gitmediğini duş alırken sol memesinde bir yumru hissetmesiyle anlamış. Doktorlar önce bunun bir kist olduğunu düşünmüş ama tam 6 ay sonra agresşf bir tür meme kanseri teşhisi konulmuş.
Kemoterapi, radyasyon, ameliyat ve 2 senelik remisyon sonrası kanser geri gelmii.
Şu an her ay hormon tedavisi görüyor. Kanserin en sevdiği hobisi kickboks yapmaya engel olmasına izin vermiyor. Bir kurumda finansal analisti olarak tam gün işini sürdürüyor. Kendine sınır koymaya inanmıyor.
“Dualar, hayatımdaki güzel insanlar, inatcılıgım ve kararlılığım sayesinde şu an çok iyi durumdayım. Dersimi alıp hayatımın kontrolünü geri almayı ögrendiğim için tüm bunlar”
“Etrafta gezinirken bu son yılım olabilir diye düşünmuyorum. Yapmak istediklerimi yapıyorum. İnsanların meme kanserinin tipik yüzünün sadece 45-50 yaş arası kadınlar olmadığını bilmesini istiyorum. Günümüzde artık kanser kronik bir hastalık olarak idare edilebiliyor. Ben kendimi bir savaşçı olarak görüyorum.’’
Cromwell’in tedavi gördüğü CTCA’deki doktoru onkolojist ve hematolojist Dr. Shayma Kamzi’ye gore:
“Hayat kalitesi çok yüksek tüm gün çalışabiliyor aktif güzel ve normal bir yaşantı sürüyor.
Dr. Kamzi çok önemli bir konuya da dikkat çekiyor: “Çok daha fazla oranda agresif tümör görüyoruz ve genç hastaların daha agresif tümörleri olduğunu gözlemliyoruz bunun nedenini tam olarak bilmiyoruz ama her yerde var” .
“Meme kanserli genç hasta sayısıda artışta ve odaklanmak gereken sorunlar var örneğin fertilite gibi.
Pamela Stand Up to Cancer konferansında kanserine yazdığı aşağıdaki mektubu paylaşmış herkesle:
Sevgili Kanserim,
Mektubuma neden sevgili kanserim diye başladım emin değilim. Herhalde alışkanlık. Bazen gerçek olduğundan emin olamıyorum. Seni göremiyorum. Ama her gün yıkanırken, saçımı tararken üzerimdeki etkilerini görüyor ve hissedebiliyorum.
Hep güzel, akıllı ve başarılı olmayı istedim herkes gibi. Kanser olmayı değil. Başımın üzerinde bir son kullanma tarihi asılıymış gibi hissetmeyi hiç istemedim. Cildi yıpranmış, memeleri alınmış ve yalnız kalmış olmayı.
Evet,kanser, bunun geleceğini tahmin etmiyordun. Ama çok iyi bir tedavi ekibine ve desteğe kavuştum Amerika Kanser Tedavileri Merkezinde. Beni olduğum gibi kabul eden ve saygı duyan bir ortamda olmanın önemini öğrendim ve ne olursa olsun yanımda olacak insanların önemini.
Sevgili kanserim, gelecek ne gösterir bilmiyorum ama ben seninle savaşacağım ve yalnız olmayacağım.Ne kadar çabalarsan çabala bunları benden alamayacaksın.
Kaynak:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder