Hayat Bazen Zor -- Semiha Aşlayan

Neden hikayemi yazmaya karar verdim

Bu sayfaya katıldığım günden beri hep paylaşılan hikayeleri okuyorum, bu gün düşündüm onlar yazmasa ben nasıl okuyacağım ve nasıl bulacağım ortak noktalarımızı dedim, o zaman birileri yazmalı o birilerinden birisi de ben olmayım dedim.

Teşhis süreci

Ben 2012 yılının mayıs ayında tanıştım bu hastalıkla: MEME CA. 2008 de elime gelen bir kitle ve aynı zamanda ağrı şikayeti ile doktora gittim. Fibrokistik lezyon olduğu söylendi, ailemde MEME CA yok ama malesef ki kanser çok yaygın olduğu için ben tedbiri elden bırakmadım kötü birşey olmadığına ikna olabilmek adına üniversite hastanesinin meme cerrahi polikliniğine müracat ettim gerekli tetkikler yapıldı sonuç yine lezyon. Yılda bir kontrollere gittim sonuç hep iyi, bir ara kitle büyüdü gibi geldi bana yine gittim üniversiteye sonuç yine iyi, bunca zaman sonra artık kanser olmadığına ikna oldum ve malesefki son 3 yılda kontrole gitmedim, taki 2012 yılının nisan ayına kadar mamografi çekinmiştim sonuç gününü bekliyordum telefonum çaldı hastaneden aradıklarını hocanın beni görmek istediğini bildiren bir sesle endişelendim hemen yarın sizi görmek istiyor hoca diyordu karşımdaki ses, hayırdır dedim bir sıkıntı mı var, evet o nedenle hoca bizzat gömek istiyor sizi dediler. Tabi ben gittim ama yok canım diyorum temiz çıkacak, buraları uzatmadan geçeyim tekrar gerekli tetkikler ve en sonunda biyopsi, biyopsi sonucunu aldığım günü hiç unutmam.

Kendi ayaklarımın üzerinde

Doktorum malesef dediğinde sonucu açıkladığında önce gözlerinin içine baktım bula bula benimi buldu dedim, inanmak istemedim Bursa nın çok işlek bir caddesinde elimde sonuçlar hiçbirşeyi umursamadan ağlayarak yürüdüm olmazdı olamazdı ALLAH yarattığı bir kuluna üst üste dert vermezdi çünkü ben 4 ay önce boşanmış işe girmiş çalışmaya başlamış kendine ayaklarının üzerinde durmayı başarmış iki çocuk annesi bir kadındım, şimdi bu hastalık beni maddi manevi bitirecekti kimselere söylemedim tüm işlerimi hep kendi başıma yaptım taki ameliyata kadar.

Ve tedavi bitti

O zaman kardeşlerime söyledim ve ben hastalığımın herkes tarafından duyulmasını istemedim , hasta moduna girmek istemiyordum hastalığım bilinmezse gidip gezdiğim yerlerde havadan sudan konular konuşulur bende kendimi hastalıktan uzak tutmuş olurum diye düşündüm ve kemoterapi sürecim başladı çok şükür ilk evre erken teşhisti 6 seans kemoterapi aldım 33 seans radyoterapi ve ben kemoterapi almaya gittiğimde sıramı beklerken yanımda sırasını bekleyen hasta ve hasta yakınları babanmı hasta annenmi kızım diyorlardı  çünkü ben gördüğünüz resimdeki gibi giyinip süslenip gidiyordum ilacımı almaya moral diyorum arkadaşlar çok önemli moral ve ben çok şükür önce ALLAH ın sonra doktorlarımın sayesinde (kendi azmimi de unutmamak lazım ) yendim bu hastalığı darısı tüm hasta arkadaşlarımın başına diyorum.

Bir kadın isterse her zaman iyi görünebilir herşeyin bir çaresi var bu resmim kemoterapi aldığım dönemlerde çekilen bir resmim aslında ne saçım var ne kaşım ama öyle görünmüyor değil mi! 

Kansere teşekkür ediyorum

Ve ben kansere çok teşekkür ediyorum yıllarca kendimi unutmuşum, bana kendimi hatırlattı bu sayede gelecek yıllarımı çok daha güzel yaşayacağım. Teşekkürler kanser. 

Semiha Aşlayan