İçimizden Bir Umut Hikayesi Ömür Kavaz --Röportaj: Nezih Tekman

Ömür Hanım kendinizi biraz tanıtır mısınız bizlere?  

Erzurumluyum. 2 çocuk annesiyim ve ev hanımıyım. İstanbul'da yaşıyorum.

Hastalığınızı en erken dönemde fark ettiniz, bu süreci anlatır mısınız ? 

İlk önce ateşle belirti verdi, sanki grip olacağım gibi belirti gösteriyor sonrasında kayboluyordu. Bir gün karnımda ağrı başladı ve ertesi gün nefesimi kesecek kadar şiddetlendi. Kafama göre ilaç kullandım ve 1- 2 ay erteledim. Ağrı geçmediği için hastaneye gitmeye karar verdim. Ultrason ve kan tahlili yaptılar. Beklemek çok sıkıntılıydı ve tahlillerim gecikmişti. Sonra bana, daha ileri bir tetkik yapmak durumundayız dediler. İşin sandığından daha ciddi dediler. Ben o an kötü oldum. Biyopsi yapılması gerekiyor dediler.. Ve gittim. Sanki hislerimi kaybetmiştim. Uyuyamıyor, bir şey yiyemiyor hep ağlıyordum. Umudum tükenmişti. 

 

Daha sonra internet üzerinden tesadüfen Kanserle Dans sayfasını gördüğünüzü söylediniz. Nasıl gelişti bu durum ?

İnternete girip raporların ne demek istediğini çevirmeye çalışırken Kanserle Dans'a rastladım bir şekilde. Şöyle yapın, böyle edin diye uyarılarda bulunuyordu birileri. Ruh halim iyi olmadığı için şöyle dedim kendi kendime '' Dur bir mesaj atayım bakalım ne olacak'' 

Karşımda psikolojisi bozulmuş insanlar bekliyordum, baktım herkes bir şeyler yazmış ve ben sinirlendim dedim ki bunlar insanlarla resmen dalga geçiyorlar. Yalandan bir sayfa amaan çok duyarlıyız havası yaratmışlar hepsi bu. Mesaj atıp oradaki insanları uyandırmak istedim. (Tabi şuan utanıyorum bu düşüncelerimden dolayı) Kanserle Dans mümkün değil, sadece dans eder görünürüz diye yazdım. Hani nerde bu duyarlı insanlar, bekledim. Mümkün değil kimse yazmaz dedim. Ve  yarım saat sonra aradan bir daha asla onun olmadığı bir hayatın mümkün olmadığı bir mesaj gelmişti Nezih'ten. Ruh halime çok iyi gelen ve detaylı bir yorum yapmıştı. Özene özene yazılmıştı belli. Ve ben okurken ağlıyordum ve gözlerimi sile sile okudum. Ardından başka bir yorum daha yapmıştı. Dar zamanımda bana duvar oldu. Hiç unutmam şu son cümlesi derinden etkiledi beni ''Önemli olan kanserle dans etmeyi bilmek değildir, dans etmeyi ne kadar istemektir!'' Sabah hemen biyopsi yaptırmak için hastaneye gittim ve dedim ki hesap vermem gereken yerler var. 

 

Daha sonra güzel gelişmelerle karşılaştınız mı? 

 

Evet. Her şey kontrol altına alınmıştı. Ve durumum iyiydi. İlerleyen günlerde Nezih'e şöyle bir mesaj gönderdim. Bana çok bunaldığım bir gün dans etmeyi bilmeniz gerekmez, dans etmeyi istemekle hayatı kazanırsınız yazmıştınız. Nasılsa kanserim bari canımı yakmasınlar diye biyopsiden kaçıyordum. İşte o gün karar aldım ve tetkiklerimi yaptırdım. Henüz kanser değilsin sadece kanser olma yönünde hücresel bir bölge var dediler , tam zamanında gelmişsin dediler. Sayenizde tam zamanında dansa başladım:) Kontrollerimi kaçırmamam gerektiğini söylediler, sizler süpersiniz çok teşekkür ederim.

 

Kanserle Dans hakkında ön yargılıyken düşüncenizi ne değiştirdi. 

Sizin insanlığınız, yardımseverliğiniz. Bu sayfayı ben böyle bilmiyordum. Muhteşem bir ekip varmış. Muhteşem insanlarla dolu birbirinden güzel bir kalp varmış. Kalpler hep sevgiyle atıyormuş. 

 

Kanserle dans edenlere ve Kanserle Dans Ailesine söylemek istediğiniz bir şey var mı? 

Öncelikle hiç tanımadığı bir kişiye yüreğiyle yaklaşan, dünyalar iyisi Nezih Tekman'a gönülden teşekkür ederim. Elimi tuttu ve her şey daha güzel oldu.  Hasta arkadaşlarım için şifa diliyorum ve umudu, sabrı, hayata hep güler yüzle bakmayı öneriyorum. Onlar çok değerliler. Birlikte daha güzel günlere ulaşılacaktır eminim. Sevgiyi elden bırakmamak tek kural bence. Tebessümden ve yardımlaşmadan vazgeçmemek. Kanserle Dans sayfasına baktığım zaman bu kadar güzelliğin olacağını tahmin etmemiştim. Sahteliklerle dolu bir yer olarak gördüğüm sayfa meğer mucize dağıtan bir şifa kaynağıymış. Herkes o kadar içten ki. İyi ki sizleri tanıdım Kanserle Dans Ekibi. Çok uzaktasınız belki ama mesafeler yürekteki sevgiye, insanların derdine derman olmak için gönderilen tebessüme engel değil. 

Sevgiyle kalın. 

Ömür KAVAZ