İçimizden Biri Derya Özcan --Röportaj: Nezih Tekman

Derya Hanım kendinizi biraz tanıtır mısınız bizlere ?


Konyalıyım.. Konya'da yaşıyorum. Bir kızım var, sigortacıyım ve tam bir yay burcuyum gezmeyi, eğlenmeyi çok seviyorum..


Babanızın teşhisini duyduğunuzda neler hissettiniz ?

Sırt ağrısıyla gittikleri muayenenin sonucunda annem: ''babanı onkoloji bölümüne sevkettiler multiple myeloma (kemik iliği kanseri) dediğinde'', bilmeme rağmen bölümün ne olduğunu unutacak kadar büyük bir şok yaşadım hayatımın en kötü anıydı...


Babanıza nasıl bir tedavi uygulandı ?


Konya'da ağrı kesicilerle başladılar, kalsiyum değerlerini normale getirmeye çalıştılar. Sonra biz Ankara'ya götürüp daha detaylı muayene ettirmek istedik. Hiç yaşanmayacak halsizlikler yaşadık. İlk kemoterapiyi aldığı gün hemşirenin babamın ağzındaki dişi almayı unutması yüzünden enfeksiyon kaptı sonrasında kemoterapi bile alamadı enfeksiyon mücadelesi başladı..

Neler hissettiniz, en zor tarafı neydi? Neler değişti hayatınızda?


Hayatımın ilk aşkı sırtımdaki dağ gözlerimizin önünde veda etmeye başlamıştı en zor anı annem, meleğim ve hayatımın ilk aşkını Ankara'da bırakıp Konya'ya döndüğüm günlerde yasadım. Hastanede cok güzel yürekli insanlarla tanışsakta acımasızca yüzümüze höykürenlerle mücadele etmekte hastalıkla mücadele etmek kadar zordu.. Hastaneye yattığımız andan itibaren hiçbir şey eskisi gibi olmadı. İnsanlara ve olaylara bakışım tamamen değişti olgunlaşma sürecine maalesef babamın hastalığı ile girdim..

Bu süreçte kimlerden destek aldınız ?

İşte burada saymakla bitiremeyeceğim kadar çok isim var.. Tüm akraba ve dostlar pervane oldu, zaten tutkun bir aileydik ama bu kadar çok destek göreceğimizi inanın hiç beklemezdim. Diğer türlü babama bu kadar düşkünken ayakta kalmak sanırım mümkün olmazdı..

Babanızın yaşadığı hastalık sürecinden sonra kendinize çıkardığınız bir sonuç var mı?

Evet, babam çok içine kapalı sıkıntılarını hiç kimseye anlatmayan bir insandı ve ben hastalığın en büyük nedeni olarak bunu görüyorum. İçine ata ata kendine dert etti bende ona benzerdim yaşadıklarımdan sonra artık sorunlarımı paylaşmayı, anlatmayı ve çok dert etmemeyi öğrendim.Birde ne kadar çok dostumuz olduğunu.

Sizinle daha öncede konuştuk hayata pozitif bakıyorsunuz, sanki nasıl bakarsan öyle görürsün mantığını benimsemişsiniz ? Bunu neye borçlusunuz ?

Meleğim, annemin öğrettiklerine, birazda içten geliyor sanırım..

K

anserle Dans edenlere mesajınız var mı?

Evet.. Hepimiz bu geçici hayatı yaşayıp sonra gerçek hayatımıza gitmek için geldik. Hastalığın sonucunda ne olacak yaşam mücadelesini kazanacak mıyım kazanmayacak mıyım ? diye düşünüp boğulmak yerine günü umutla ve huzurla yaşayıp geleceğe çok takılmamalarını tavsiye ediyorum ölüm hepimize en az hastalıklara mücadele edenler kadar yakın. Mesele kalp kırmadan, kimseyi hor görmeden sevgiyle günü yaşamakta..

Kanserle Dans ailesine mesajım ;

Bu sayfa tertemiz çıkarsız sevgiler, bilgiler aktarıyor. Umarım her zaman umutla ve güzellikle uzaklardan gelip bu ailenin içinde toplanırız. İyi ki varsınız

Derya Özcan