Evet Maraton günü geldi çattı. Evde de bir heyacan offff...Saat
07:30 Nasıl giyindim? Nasıl çıktım evden ? Yoksa ışınlandım mı ? Anlamadım.
TUTTUĞUN YERDE TUTAMIYON Kİ;" hah işte ben de sabah sabah öyleydim. Neyse
Maraton alanına otobüs ile gelmiştim. Maraton bölgesi Altunizade Metrobüs durağı her çeşit grupların
olduğu bir festival alanı gibi. Bende bizim Standı bulmaya çalışırken; entirikalı
yoldan geçmek atlamak ve zıplamak zorunda kalmıştım... Daha sonraki dakikalarda
organizatör arkadaşımız Esra Çokçetin elinde yaka numaraları ile gelmiş ve
teker teker bizlere dağıtmıştı. Bizde numaralarımızı takmış ve artık
hazırdık...
Sonraki aşamada şu güzel 300 Gönüllümüzün adlarının ben
dahil yazılı olduğu dövizi açmış ve resimler çekmeye başlamış ve hatta onları
paylaşmıştık bile. Maraton başlamadan ; tedavisi devam eden ve yeni tamamlamış
arkadaşlarımızın sıkıntılarının olmaması için bizi Maraton bölgesinin en önüne
almışlardı...Bu konuda bize yardımlarını hiç ama hiç eksik etmeyen duyarlı Enes
Bey'e buradan tekrar teşekkürlerimi bir borç bilirim.
O hengamede arkadaşlarımızı fazla bekletmek istemedik
ve dövizimiz ile başladık yürümeye. Bu yürüyüş devam ederken; inanılmaz
motivasyon ve enerji akıyordu bütün Danscı arkadaşlarımdan. Bir yandan sıra ile
dövizleri taşıyor, bir yandan da sloganımız ile "KANSERİ DE KITALARI DA
AŞARIZ" diye koro halinde yürüyüşümüzü yapıyorduk. Muhteşem bir şölen
havasına kapılmış ve köprüye girmiştik. Artık kıtaları aşma ve bu duyarlılığı
göstermeye başlamıştık. Her kanaldan Muhabir ve çekim ekibi vardı. Farkındalık
yaratmak isteyen gruplarla röportaj yapıyorlardı. Artık sloganımızı duymayan ve
farketmeyen kalmamıştı.
Evet köprüdeyiz. Köprü nasıl sallanıyor. Sanırım biz
KANSERLE DANS Gönüllüleri köprüyü de İstanbul'u da sallamıştık... Biranda bana
da mikrofon uzatıldı ve "siz ne diyeceksiniz" diyerek kamera çekime
başladı. Bir konuşmada ben yaptım. Ama kalbim yerinden çıkacak. Az ve öz
konuştum.
Sesimizi duyurduk mu "eveeetttt"...Daha da
duyurmaya devam edecek miyiz ? "eveeeetttt"... KANSERİ DE KITALARI DA
Aşmayı başarmıştık "eveeetttt"... Sanırım birçok insanın bu sayede
yalnız olmadığını böyle bir gücün paylaşıldığını toplumsal olarak duyarlı
olunması gerektiğini kanıtlamıştık...
35.AVRASYA MARATONU Biz Kanserle Dans Ailesi'nin
Duyarlılık ve Farkındalıkları Arttırdığı bir gün oldu...
Maraton'dan sizler ile yaşadığım güzel duyguları
paylaşmak istedim. Sizler yalnız değilsiniz. Biz şimdi Gönüllüler olarak ve 25
bine varan takipçimiz ile KITALARI DEĞİL AMERİKAYI BİLE YENİDEN
KEŞFEDERİZ...Dansımız sizlerle birlikde duyarlılıkların arttırılması yolunda
devam edecektir.
Bu dansı yapan dansçılara MORAL, İNANÇ ve SABIR dilerim.
Çünkü Dans ettiğim günlerim de bu ilkem olmuştu.
Sağlık ve
sevgiyle kalın. Mutluluklar hepimizin olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder