Siz bu roportajlardan cok keyif aliyorsunuz biliyorum, birbirimizi biraz daha tanıma ve hikayelerimizi paylasma fırsati buluyoruz böylelikle. Herkesin hikayesinde ayrı tat ve farklılıklar var Ahmet Bey'in bağlama çalmaya yönelmesi, müzikte huzur ve şifa bulması gibi.
Belimdeki agrıyla gittiğim fizik tedavi bölümünde çekilen MRda çok
sayıda büyümüş lenf bezleri diyordu. Düşündüm kanser olabilir dedim kendi
kendime. Daha sonra hematoloji bölümüne yönlendirildiğimde birkaç tetkik ve patoloji
sonucundan sonra evre 3 Hodgkin Lenfoma tanısı konuldu.
İlk annemi aradım. Üniversite kaydımı dondurup geleceğimi söyledim. İşin kötü tarafı üzülmesinler diye herkesi ben teselli etmek zorunda kalıyordum. Doktorum çok ümitli konuştu ve üzülmedim fazla. Beni üzen okula, hayata bir yıl ara vermiş olmaktı. Ama sonra onu da kabul ettim.
İlk annemi aradım. Üniversite kaydımı dondurup geleceğimi söyledim. İşin kötü tarafı üzülmesinler diye herkesi ben teselli etmek zorunda kalıyordum. Doktorum çok ümitli konuştu ve üzülmedim fazla. Beni üzen okula, hayata bir yıl ara vermiş olmaktı. Ama sonra onu da kabul ettim.
Bu hastalık neleri değiştirdi hayatınızda? Olumlu ve olumsuz...
Hastalık sürecinde bağlama çalmaya başladım. Bir akrabam bu saz sana çok iyi ilaç olur deyip sazını verdi. Gerçektende öyle olduğunu düşünüyorum. Hasta olmamın hayatima en büyük katkısı bağlamam oldu.
Çevrenizdekiler nasıl tepki verdi?
Hastalıkla birlikte etrafımdaki insanlarin hangilerinin iyi gün dostu olduğunu anladım. Uzaktan arkadaşlarım ziyaretime geldi ki bu ziyaretler fazlasıyla moral veriyor insana.
Bu sürecin en buyuk zorlugu neydi sizin için? Neler yardımcı oldu?
Kokuya ve hastaneye karşı hassaslaşmıştım. Biraz da uygulanan tedavinin detaylarını bilmemden dolayı mide bulantısı çok çekiyordum. Tedavimden sonra hastaneye giderken bile biraz tuhaf oluyordum. Ama bu korkunun büyük kısmını yendim. (Mide bulantısı çekenlere tavsiyem yeşil nane yesinler.)
Nasıl bir destek gördünüz? Bu dönemde yardımcı olan kişiler, felsefeler, olaylar oldu mu?
En büyük yardımcım her gün saatlerce çaldığım bağlamamdı. Çevremde çok iyi dostlarım vardı, sık sık ziyaretleriyle beni mutlu ettiler. Beni üzen tek olay magazinde gördüğüm lenf kanseri ünlülerin vefat etmesi.
Ben aynı hastalığı atlattım ama başka birinin bu hastalıkla dans edememesi üzücü geliyor. Haberin içeriği veya ne yazdığı önemli değil. Önemli olan onun herhangi birinin kanserden, özellikle lenf kanserinden ölmesi.
Kanserle Dans ailesine mesajınız...
Yakın çevrenizde bir kanser hastası varsa ona moral vermeye calışın. Bunu yaparken doğal olmaya özen gösterin. Kanseri yenmede moral çok önemli bir araç. İçten konuşan insanla yapmacık olan insanı çok rahat anlarsınız. Herkes geçmiş olsun, çok üzüldük vs. der ama doğal olan insan sizi mutlu eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder