İçimizden Biri Mini Röportajlar --Tülin Mat

İlk ne zaman fark ettiniz Tülin Hanım? Teşhis hikayesini anlatırmısınız bize?

3 Şubat 1996. Bir cumartesi akşamıydı, düğüne gidecektik. Duş alırken elime bir kitle geldi, eyvah kanser dedim. Pazartesi doktorumu gördüm, mamografi istedi 'korkulacak birsey yok' diye telkin etti. 4 Martta muayene ve tetkikler için hastaneye yattım ve  doktorlar kansersin dediler. 'Yaşamak istiyorum mememi alabilirsiniz'  dedim ilk olarak. 'Şimdilik kitleyi alıp bakalım patolojiden gelecek sonuca göre karar veririz' dediler. Bir sonraki gün kitle ve beraberinde 25 lenf aldılar. 10 gün sonra kanserin memeyi oldugu gibi sarmış olduğuna karar verip ikinci bir ameliyata aldılar ve tüm memem alındı.

Neden ben diye hiç isyan etmedim ağlamadim. Sadece yasamak istiyordum, 3 evladım için yaşamalıydım. Hastanede yattığım o uzun süreçte sağ olsun arkadaşlar beni hiç yalnız bırakmadı, odam çiceklerle doldu taştı. Yanıma ağlayarak giren arkadaslarım gülerek çıktı çünkü hep şakaya vurdum, ölümü hic düsünmedim. Hani elma çürür ve oyarak cürüğü çıkarırsınız ya işte memem de çürümüştü kestiler aldılar çürük tarafı dedim.

Neler hissettiniz, en zor tarafı neydi? Neler değişti hayatınızda?

En zor tarafı kemoterapi çünkü ben iğneden çok korkarım. Mesela ameliyattan korkmam ama iğneden hala korkarım. Neyse kemoterapiye bile kendim arabamla gittim, damara enjekte edildi anında beyninize kadar gittiğini hissediyorsunuz. Dudaklara acayip bir tat geliyor. Saçlarım çok az döküldü ama mide bulantısı, halsizlik, ağız içi yara, hiç bir seyden tad alamamak çok kötüydü.

En kötüsü de kemodan sonra kilo almaktı, 47 kilodan 60 kiloya çıkmak beni depresyona soktu. Artık neden zevk alıyorsam onları yapmaya başlamıştım kiloma da yavaş yavaş alıştım. Deli gibi alışveriş yaptım, kontrollerimi hiç aksatmadım.

2001’de ne oldu? Neler yaptınız, nasıl destek aldınız kanser ikinci kez sizi yoklayınca?

2001 haziran ayı rutin kontrolde doktorum dikiş yerlerinde bir kitle var dedi, bizde bu arada Türkiyeye gitmek icin biletlerimizi çoktan ayırtmışız seviniyorum. 19 haziranda gene ameliyat ve sonuçları heyacanla bekliyoruz, doktor demez mi gene kanser, ben ağlamaya başladım. Türkiyeye gidiyoruz biletlerimiz hazır dedim doktor ‘hangisi daha mühim sıhhat mi izin mi?’ dedi. Işın tedavisi olmam gerekti 7 hafta. Neyse 10 günlüğüne Türkiye yaptık moral depoladım döndüm. Boşu boşuna izin tarihini iptal ettirdiler ya ona hala yanarım.  Işın tedavime de hergün tek başıma arabama atlayıp gittim hiç bir zaman kendimi salmadım. 2 sene evvel çok şükür sigarayı bıraktım bir 12 kilo daha aldım şükürler olsun iyiyim.

Kanserle Dans ailesine bir mesajınız var mı?

Benim zamanımda bana örnek olabilecek biri yoktu çevremizde. Kendi kendime telkin yaptım ve neden zevk alıyorsam onu yaptım.  Her zaman baska arkadaşlara hep beni örnek gösterdiler ve hala gösteriyorlar. Arkadaşlara tavsiyem yaşama sevincini hiç kaybetmesinler hayata sıkı sarılsınlar.

Tülin Mat

Almanya