İçimizden Biri Mini Röportajlar -- Sultan Dursun

Teşhis hikayeni anlatırmısın?

1 Mayıs 2012’de rutin doktor kontrolüne gittim ‘hiç birşeyin yok biran önce evlen çoçuk yap ve gögüslerin dolgunluğu gitsin’  dedi doktor bana. Israrla sağ gögsümde bir gariplik var deyince adet döneminin bittikten 1 hafta sonra tekrar kontrole gel dedi. (Aslında işin en entersan tarafı annemi rüyamda görüp doktora gitmemdi). 1 hafta sonra tekrar polikliniğe gittim gene birşey yok deyip göndermek istediler ben lütfen rutin tahlil, tarama yapın dedim.  Şans eseri radyoloji uzmanı yakın tanıdıgımız oldugu için muhakkak bir ultrason yapalım demişti. Ultrasonu yapan Ercan abim sağ gögsüme jeli sürdüğünde kansersin dedi ve ben hiç birşey yokmuş gibi odadan çıktım babamı aradım.

Neler hissettin ilk duyduğunda?

Dağıldım zor arabaya gittim. ilk babamı aradım, sonra teyzemi ve en sonunda erkek arkadaşımı arayıp ben kanserim dedim. Biraz ağladım… Mutfağa gidip yemek yaptım hayatımda hiç bu kadar menemen yememiştim :) Daha bu dünyada çok işim var demişim erkek arkadaşım ve arkadaşlarıma, gülüştük hep beraber,  ben teselli verdim onlara. Aslında biraz da korktum sanki boşlukta hissettim kendimi.

Sonra neler oldu Sultan?

Doktor iğneli biyopsi istedi çünkü benim kitlem meme başında olduğu için kendini saklamış. İlk başta gögsümün alınması gerektigini söyleyince çok ağladım ama daha sonra sultan saçmalama dedim bir organ yenisini yaptıracaksın deyip güldüm. O dönemde babam abim ve erkek arkadaşım hep yanımdaydılar çok güç verdiler bana. Arkadaşlarımın hep hoş süprizleriyle karşılaştım ben bu savaşı kazanmalıyım dedim çünkü bu savaşa ailemden kaybettiklerimi (annemi teyzemi dayımı anneannemi) düşünerek hayata onlar için de sarıldım.

4 saat sürdü ameliyat ilk uyandıgımda babam yeğenim ve odada bir çift yeşil göz sevgilim bana o kadar güzel bakıyordu ki bir kez daha ona aşık oldum.

Hayatında olumlu ve olumsuz neler değişti kanser sonrası?

Sakin olmayı umudu öğrendim, hayatın anlamı göremedigim bir kaç insanın kusurları hepsi çıplak gözle karşımdaydı kimse bana o zaman yalan konuşamaz oldu biliyormusun ve ben insanları birkez daha iyi tanıdım.

Bu sürecin en büyük zorluğu neydi?

Kemoterapiler allahım gördügüm her yere kusuyordum ağrılarım oluyordu ama bir hafta sonra gene hadi kızlar nerde balık yiyecegiz derdine düşüyordum. Doktorum beni uyarmıştı saçların gidecek diye bir pazar sabahı saçlarımın yastıkta kaldıgını gördüm. İlk başta ağladım sonra 3 numara yaptırdım baktım o da yetmiyor babamla gittim erkek berberine vurdurdum sıfıra. Erkek arkadaşım beni hep ne güzel kafan var deyip sevdi aylarca öyle gezdim. Peruk takmadım öz güvenimle tam anlamıyla hayata sarılarak tedavilerimi tamamladım.

Nasıl destek aldın?

Bol bol kitap okudum gezdim dolaştım hayatla dalga geçtim çünkü etrafimda dünyalar güzeli bir ailem çok sevdiğim arkadaşlarım ve sevgilim hep yanımdalardı ben onlara diyordum geçecek hiç üzülmeyin.

Şuan ki durumum. Her 28 günde bir igne yiyorum koruyucu olarak sabah ve akşam hapım var ve menapoza girmem aslında en zor süreç bu menepoz çok agır geçiriyorum terlemeler sıkıntılar yaşımım çok genç olması beni biraz bunaltıyor ama başa çıkmak zorundayım ve hayatıma devam ediyorum.

Çok şanslıydım erken tanının ne kadar önemli olduğu ögrendim. Hastalığımda hiç susmadım aşama aşama herşeyi sordum öğrendim yaşadım o zaman daha çabuk hazırlıklı oluyorsun. Kendimi asla hasta pozisyonu sokup kenera çekmedim hayata asıldım.

Kanserle Dans okuyucuları için eklemek istediğin var mı?

Kabuğunuzun içinde kalmayın anı yaşamak daha anlamlı. Bedenim benden artık hep iyi şeyler bekliyor ben de bu bedeni iyi kullanmalıyım.

Ben sizi 2 gün önce buldum çok mutlu oldum çok güzel işler yapıyorsunuz bizlerin yüzüne kocaman bir gülümseme umut getiriyorsunuz.  Birbirimize kenetlenmeyi çözümleri aramızda konuşmayı paylaşmayı gösteriyorsunuz. Bizler bildiklerimizi paylaşarak anlatarak sizler aracılığınızla gücümüze güç katalım. Yaşam sevdiklerimizle çok güzel