Gönüllülerimiz Nezih Hukay Tekman -- Röportaj: Gökçen Çırakoğlu

Kendini tanıtırmısın bize ve Kanserle Dansa katılım amacından bahsedermisin?

Erzurumluyum. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Radyasyon Onkolojisi Merkezi'nde kanserli hastalara Radyoterapi uyguluyorum. 

Tebessümün ve güzel bir sözün hasta için şifa bulduran bir ilaç olduğunu biliyorum, bunu hissettirmek ve aile üyelerine destek olmak için buradayım. Sağlıklı bir insanın hasta bir insandan farklı yok insan insandır. Daha çok farkındalık yaratmak için hepimize görev düşüyor. Banane dememeliyiz, benimle demeliyiz. Buradaki herkes çok kıymetli.

Kanserle Dansı nasıl buldunuz?

Googleda Lösev'e gönüllü olmak için girdiğimde Kanserle Dansla ilgili bir yazı gördüm dikkatimi çekti. Facebook Lösev sayfasını ve aynı zamanda kanserle ilgili birçok sayfayı beğendim gözlemledim ama çok tatmin olmadım. Kanserle dansı araştırdım bloğa baktım. Çok merak ettim. Hep bahsi geçen bu melekler kimdedim:) Zamanla gördüm kim olduğunu. Ebru- Esra Kanserle Dans kurucularına aile üyelerinin verdiği bir isimmiş. Mesaj attım bir gün ve karşılık verdiler. Dikkat ettim, ben ne zaman yazsam onlara her mesajıma nezaketle cevap veriyorlardı. Daha sonra kendimi bu ailenin içinde buldum. Sevgi verdiler, yönümü döndüm.

Hayatınıza ne kattı kanserle dans? 

Sevginin bu kadar güzel olduğunu bilmiyordum. Buradaki aile üyelerinde fazlasıyla var. Sevgiyi, zamanı, gerçek dostlarımı gösterdi bana bu dans. Etrafımdaki birçok insandan daha gerçek buradaki insanlar. Beni daha çok kendimi geliştirmem için teşvik etti. Çok şey bu aile. İki damla okyanus oluyor, büyüyor. Bende bu damlalardan biriyim.

Sizi olumsuz etkileyen durumlar oldu mu?

Sohbet ettiğim kişi sayısı arttı. Başkasının derdiyle dertlendim kimi zaman ve birde üzerine kendi yaptığım iş eklenince gücümün tükendiğini gördüm. Kanserli hastalara tedavi yapmak ayrı bir şey, onlarla sohbet edip yakından telefonla veya yazışarak sorunlarını dinlemek ayrı bir şeymiş. Üniversitede bir hocamız ''En iyi Psikolog insanın arkadaşıdır derdi'' hep aklımda hocamızın o sözü. Mesleğe ilk başladığım birkaç ay içinde olumsuz etkilenmiştim daha önce tecrübem olduğu için toparlandım. Zaten yapımda var bu, kendimi onarabilme özelliğim var. Tek şansım bu olsa gerek. 

Kısa zaman da kanserle dansta çok sevilen birisi oldunuz bunu neye borçlusunuz?

Herkesi ailemden biri gibi görüp kafamı yoruyorum. Aileye ilk katıldığımda pek tanınmıyordum zamanla bir baktım ki ailenin küçük kardeşi olmuşum. Bir gün bir aile üyesine yorum yapmıştım ve daha sonra benim söylediklerimle biyopsi yaptırmış ve hastalığı en erken evrede teşhis etmişler. Zaman sonra bana ''Umudumu kaybettiğim bir anda sizin yazdıklarınız umut oldu, güç oldu'' diye bir mesaj göndermişti. Ve o günden sonra daha çok istekli oldum. Gelen yorumlar beni daha çok hırslandırıyor. Yaptıklarımdan etkilenenler, takip edenler. Hiç tanımadığım insanlar oluşturduğum grafikleri paylaşıyor. bu farkındalık adına daha çok mutlu ediyor beni. Birde çok pozitif bir yönüm var sanırım bu da etkili oluyor.

Neler yapmayı planlıyorsunuz?

Grafik çalışmalarıma, röportajlara, twitter görevime, haftalık bilgi köşesine, facebook kanserle dans grup sayfa yöneticiliğine tüm hız devam etmeyi planlıyorum. Kendi fikirlerimi Ebru – Esra’ya danışıyorum daha sonra uygulamaya sokuyorum. En son aile üyelerinin doğum günlerini kutlamak için fikir almıştım. Bizler sevgiyi yaymaya çalışmalıyız. Bu bir hastalık ve insanız hepimiz. Destek olmalıyız birbirimize. Kanserle dans için hangi proje varsa, benim yapabileceğim bir şeyse ya da yapmak için çalışıp başaracağım bir işse seve seve yaparım. Farkında olmazsak fark yaratamayız..

Aileme mesajım; 

Hani demiştim ya birilerine melek diyorlardı insanlar. Melekleri artık bende tanıyorum. Onlara sizinle, beni bu sevgi sofrasında buluşturduğu için teşekkür ederim. İnancımız yaşama tutunmak için şart, ardından umut, mutlu olmayı istemek. Mesela sağlıklıyız ama ayağı olmayan bir insandan daha şükürsüz ve mutsuzuz.. Bunu daha geçen gün gördüm. Bizden daha kötü durumda olanları görseydik kendi derdimize ağlamazdık. Güzel düşündüğümüzde acımız bile hafifliyor. Sevdiklerimize değer verelim. Onlar hasta olsun, olmasın her zaman yanında olalım. Her biriniz çok değerlisiniz. Hepinizi çok seviyorum. Aranızda olduğum için çok mutluyum. Yapacaklarımız hep birlikte olacak. Biz daha iyi olacağız. Bensiz olur ama sizsiz olmaz. İyi ki varsınız. Kanserle Dansı kuran yüreği güzel bu iki müstesna insana ne kadar teşekkür etsem az. Sevgilerimle.

Nezih Tekman