Ben Kaybettiğim Parçaların Toplamından Daha Büyüğüm

İşte bir gerçek yaşam hikayesi daha sizlere... 

Belki bu yazılar, sevdiklerinize direkt ifade edemedikleriniz duyguları aktarmanıza araç olur...

Brandie Sellers, yoga eğitmeni, meditayson yapıyor, yemek yapmayı seviyor, üç çocuğuna tapıyor, resim yapıyor, yazı yazıyor, koşmayı seviyor. Ama en önemlisi, çift masektomiden sonra iki kere kansere karşı dimdik hayatına devam ediyor.

Şimdi hikayesini kendi ağzından dinleyelim mi...

"Birkaç yıl önce acaba sadece vücutlarımızdan mı ibaretiz diye düşünmeye başladım. Meditasyonu öğrendim ve kendimi dışarıdan izleyebileceğimi keşfettim.  Bu vücutta kim olduğumun, var olan ruh olduğumun farkına vardım.  

Geçen sene kanser teşhis edildiğinde doktor çift masektomi gerektiğini söyledi. Doktorun ofisinden çıktığımda aklım başımdan gitmişti. Kadınlığımın simgelerinden biri olan vücut parçalarımı nasıl istenmeyen birşeymiş gibi almaktan bu kadar kolay bahsedebilirlerdi...

Kanser hastalarının çoğu vücutlarından bir veya bir çok parçayı kansere kaybediyor. 

Ben bugüne kadar, iki göğüs, 25 lenf bezleri, sol göğsümün üstünde kavun büyüklüğünde gögüs duvarı kaybettim. ..

Karnımdan deriyi, yağı, göbek deliğimi, kaybettiğim bebeğimden bana tek kalan ameliyat izimi, sol kolumdaki sinir uçlarımı, karnımın ortasını kaybettim..

Önümüzdeki ay bu listeye yumurtalıklarım da eklenecek... Çünkü yumurtalıklarımın estrojen üretmesini durdurması için aldığım ilaç işe yaramadı. 

Kaybettiğim organlarım, vücut parçalarım için çok yandım... İstesem de çocuğum olamaz artık... Biliyorum yumurtalıklarım zehirlenmiş yumurtalarla dolu, ama çocuklarım oradan oluştu ve kaybettiğim göğüslerimle çocuklarımı 5 yıl emzirdim.

Her ameliyat bana, kaybettiğim parçalarıma rağmen hala burada olduğumu ve hala ışıldadığımı öğretti. Ben kaybettiğim parçaların toplamından daha büyüktüm. 

Facebook aracılığı ile tanıştığım herkes bana nasıl onları etkilediğimi, onlara nasıl güç verdiğimi söylüyor. Biliyorum ki, hikayemi paylaştıkça başkalarına yardım etmeye devam edeceğim. 

35 yaşıma kadar, hayata gelmemin bir hata olduğunu düşünmüştüm; ben doğduğumda ikisi de 20 yaşın altındaydı. Sonunda biliyorum ki dünyaya gelmemin sebebi varmış: bu kocaman  yüreğim ve yazma kabiliyetimle benim görevim buymuş. 

EB

Kaynak: http://www2.mdanderson.org/cancerwise/2012/11/mastectomy-hysterectomy-breast-reconstruction.html