İçimizden Biri Mini Röportajlar Ekin Eylem Kara

Ekincim hangi kanserle dans ediyorsun bize biraz anlatırmısın?

Osteosarkom yani kemik kanseri. Sağ diz kapağımı ve üst femur kemiğini sarmıştı. Doktor çok şanslı olduğumu söyledi çünkü erken teşhisti. Çoğu sarkomlar vücudu sarınca belli ederlermiş kendilerini.

İlk zamanları olmasına rağmen akciğer metastazı yapmıştı ve atardamarıma dağılmıştı. Şu an diz kapağım ve yukarısında ki 11 santimlik kemiğim alındı ve tümör protezi takıldı. Akciğer metastazlarım 1 milimetreye kadar düştü ve 5 taneler, sabitler ve dağılma olmaması güzel haber.

Yarın PET çekimin olacak biliyorum aklımız kalbimiz seninle. Teşhis hikayesini anlatırmısın bize? Ağrıyla başladı sanırım...

Evet, beden eğitimi dersinde dizimi vurmam ile başladı ağrılarım. Merdiven çıkarken hissettim ilk kez ve kimseye söylemedim  önemsememiştim. Ağrılar artınca özel bir hastaneye gittik, lif yırtılması dediler ve ilaç verip eve yolladılar. 2 hafta sonra ağrılarım devam edince yine gittik bu sefer diz ön çapraz bağlarımda sorun olduğunu ve ameliyat gerektiğini söyledi ısrarla doktor.

Annem doktordan memnun kalmayınca bu sefer devlet hastanesine götürdü beni. MR çekildi ve bir kitle görüldü diz kapağımda, doktor akciğer filmi ve kan testleri istedi. Sürekli 'kilo kaybın var mı?' ve 'dizinde ki şişlik büyüdü mü?' diye soruyordu , ben de ısrarla doktoruma 'ameliyat olacak mıyım?' diyordum. Hemen hastaneye yatışım yapıldı ve ardından biyopsi.

Ne hissettin o an?

Korkmuştum. Biyopsiden 2 gün sonra doktorum odama gelip 'seninle uzun bir yolculuğa çıkacağız ve pes etmek yok, kötü huylu bir tümörün (kanserin) var ve kemoterapi, ameliyat ile ondan kurtulacaksın' dediğinde hiç bir tepki veremedim.

Aklından ilk ne geçti peki?

Kemoterapi alacaktım yani kanserim diyordum kendi kendime.  İlk aklıma gelen saçlarım oldu uzun saçlarımdan ayrılmak istemedim. Söyleyebildiğim tek şey 'saçlarım dökülecek mi?' oldu ve tek ağladığım şey saçlarımdı böyle başladı dansım. :):)

Neler değişti o günden sonra hayatında?

Okuluma 1 yıl ara vermek zorunda kaldım. Aslında olumsuz çok yönü olsa da zorlukları yaşadıkça nefes almanın kıymetini bildim ve şükür ettim aldığım her nefese.

Hayata daha pozitif bakıyorum şu an, en önemlisi bu yaşımda hayata yaşıtlarımdan daha güçlü ve önde başladım. Aslında çok şanslı olduğumu ileri zamanlarda daha iyi anladım çünkü erken teşhisti.

 

Çevre ve aileyle ilişkilerine nasıl yansıdı?  

Ailem ve arkadaşlarım her zaman yanımda oldular. Çok şanslıyım annem her anımda yanımdaydı, aramızdaki bağ daha da kuvvetlendi .

Seni çok takdir ettim erken yaşta geçtin bu tecrübeden ve daha güçlü olarak çıktın. En zor kısmı ne oldu tedavinin? Neler yaptın bu zorlukla baş edebilmek için?

Benim için en büyük zorluk dizimde ki proteze alışmaktı, birdefizik tedavide çektiğim acı ve zorlukları daha önce hiç yaşamamıştım. Ama artık alıştım ve gün geliyor ki ağrım olduğu zaman onunla konuşuyorum bile.  :)

Harika bir yöntem bulmuşsun. Nasıl konuşuyorsun ağrılarınla? Biliyormusun profesyoneller öneriyor bu kullandığın yöntemi.

Ağrılarım ile konuşmam tedavimin başında başladı, kemik ağrılarım dayanılmaz kasılma şeklinde oluyordu ve uyutmuyordu. Her gece uyandığımda "senden kurtulacağım", "daha da küçüleceksin " diye dizimdeki gözle görülür büyüklükte tümörüm ile konuşmaya başladım.

Annemin fikriydi o seni zorladığında sen de onun üstüne git dedi ve kendimi motive ediyordum biraz böylece.  Şu an dizimde ki protezim ile konuşuyorum, ona ihtiyacım olduğunu söylüyorum. İşe yarıyor bazen. :)

Kimlerden ve nelerden destek aldın?

En büyük desteği ailem,arkadaşlarım,çevremdeki sevdiklerim ve yüzyüze görüşmesek bile aynı hastalığı yaşayan internet üzerinden tanıştığım arkadaşlarımdan aldım :)

Evet şimdi son söz senin neler söylemek istersin Kanserle Dans okuyucularına?

Her acı mutlaka geçiyor, Herkesin önünde yaşayacağı kocaman mutlu yılları var.

Ben de daha 18 yaşındayım ve yaşayacağım acı, tatlı günlerim var ve asla pes edip, DANSI BIRAKMAYA NİYETİM YOK. Sonuna kadar bıkmadan, sabırla direneceğiz.

Ekin Eylem Kara